Την εποχή που ο Διονύσης Σαββόπουλος κυκλοφόρησε τον δίσκο «Τραπεζάκια έξω», δηλαδή το μακρινό 1982, η φωνή του έλεγε τους στίχους πάνω σ’ έναν ρυθμό περίεργο και πρωτόγνωρο για τους εγχώριους μουσικόφιλους και ορκισμένους θαυμαστές του: σχεδόν απαγγέλλοντας «στο τηλέφωνο σε παίρνω απ’ τη γωνία / Κι όλο βγαίνουν κάτι άσχετοι / Και η ώρα δεν περνά και η ώρα δεν περνά / Κι είναι τώρα πια κοντά δυο τρία χρόνια / Που εξαιτίας σου έχω χάσει κάθε στυλ»,
