Ο μονόλογος είναι από μόνος του ένα είδος δύσκολο, απαιτητικό, ενίοτε περισσότερο και από ένα θεατρικό έργο όπου τα πρόσωπα – ηθοποιοί συνδιαλέγονται επί σκηνής. Γιατί έχει μεγάλη μοναξιά ο μονόλογος, ένα σκηνικό βάρος και μια ευθύνη που απαιτεί ικανότητες ακόμα και πέρα από τις υποκριτικές. Μια ικανότητα δηλαδή να διατηρεί ο ερμηνευτής, μόνος του, έντονο το ενδιαφέρον του κοινού, καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Και φυσικά να έχει στα χέρια του ένα κείμενο που να κινείται προς την ίδια κατεύθυνση.
