Η συνηθέστερη κριτική που έχει γίνει, σε διάφορες παραλλαγές, στον Λουί Αλτουσέρ, ιδίως δε στα κείμενά του που κυκλοφόρησαν το 1965, δηλαδή το «Για τον Μαρξ» (στα ελληνικά σε μετάφραση Τάσου Μπέτζελου στις εκδόσεις Εκτός Γραμμής) και το συλλογικό «Να διαβάσουμε το «Κεφάλαιο»», ήταν αυτή που αφορούσε τον δομισμό του. Σύμφωνα με αυτή την κριτική ο Αλτουσέρ έπλαθε μια εικόνα του κοινωνικού όπου διαγράφονταν η ανθρώπινη υποκειμενικότητα και η ικανότητα δράσης και κυριαρχούσαν οι δομές που διαμόρφωναν μια αναπόδραστη κοινωνική γραμματική που καθιστούσε αδύνατη την ιστορική αλλαγή και την πολιτική πράξη.
