Μέσα σ’ ένα σκηνικό που παίζει ανάμεσα στο φως και τις σκιές, τις αλήθειες και τα ψέματα, με τις αδυναμίες των ανθρώπων να καθορίζουν τις εξελίξεις, ο Βασίλης Παπαβασιλείου έστησε τους «Δύο χέστηδες» του Ευγένιου Λαμπίς. Οι κλασικές «πόρτες» που συχνά ανοιγοκλείνουν δημιουργώντας παρεξηγήσεις ανάμεσα στους ήρωες αντικαταστάθηκαν εδώ με το λευκό – διάφανο σκηνικό που επέτρεψε το παιχνίδι με το φως. Με μια λιτότητα που εμπλουτίστηκε από τις κατακόκκινες παπαρούνες – στα βάζα ή ως ανθοδέσμες, η παράσταση των 60 λεπτών κύλησε σαν ένας βόλος στην κατηφόρα.
