Επίτηδες άφησα να περάσουν τρεις εβδομάδες για να γράψω για τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας που πραγματοποιήθηκε στις 10 Νοεμβρίου και είχα την ευλογία να τρέξω και να τερματίσω κι εγώ. Hθελα να τσεκάρω τι θα έμενε πάνω πάνω στη μνήμη μου από εκείνη την ημέρα που πάντα είναι μοναδική για τους μαραθωνοδρόμους.
Θυμάμαι λοιπόν με ένα τεράστιο χαμόγελο τους δικούς μου ανθρώπους που με είδαν να περνάω στο 10ο χλμ. στη Νέα Μάκρη, τη αδελφή μου με την οικογένειά της στο ύψος της Ρηγίλλης όταν πια είχα μπει στην τελική ευθεία λίγο πριν την Ηρώδου Αττικού,
