Φαρμάκι, δίψα της ψυχής, ανάσα μες στα φύκια,
γάμος μιας νύχτας αίματος μέ άγνωστα κορμιά.
Δόξα του μπλε καί του λευκού, στεφάνι από χαλίκια,
νησιά πιασμένα απ’ το καρφί που στάζουν γιασεμιά.
Μόνο οι ψυχές μας φεύγουνε κρυφά και ταξιδεύουν
στο μύθο και στην απονιά και στ’ αρμυρά νερά
κι ονόματα πού σβήσαμε στον άδη τα γυρεύουν
με τις λαμπάδες, τα σπαθιά και τα χρυσά κεριά.
