Αν θα χρειαζόταν να έχει κανείς μια απτή μαρτυρία ή απόδειξη ότι οι εποχές και οι κοινωνίες εξελισσόμενες οδεύουν σε μια δραματικότερη σύνθεση σε σχέση με εκείνη που θα εύχονταν να γνωρίσουν, δεν έχει παρά να προβεί σε μια απλή σύγκριση ανάμεσα στην ευχέρεια να μπορεί να προβλέψει με ειδυλλιακό τρόπο το προσωπικό του μέλλον και σε μια πραγματικότητα που διαμορφώνεται συνήθως σε σκοτεινή και δυσερμήνευτη για τον καθένα. Ποιος θα φανταζόταν αλήθεια πως η τρυφερότητα μιας ερώτησης που με διαφορετικές μορφές γέμιζε τις προπολεμικές δεκαετίες,
