Είμαι κακή δρομέας. Εντάξει, ίσως όχι εντελώς «κακή». Βγαίνω στον δρόμο και τρέχω. Αλλά είμαι αργή, βραδυκίνητη σαν σαλιγκάρι. Κάνω ολόκληρο παζάρι με τον εαυτό μου για να καταφέρω να βγάλω απλά τρία χιλιόμετρα. Το πιο μεγάλο τρέξιμο που έχω κάνει ποτέ είναι έξι χιλιόμετρα – και αυτό συνέβη επειδή στο τέλος της διαδρομής βρισκόταν μια… μπιραρία.
Ενα από τα πράγματα που προσπαθούν να σου πουλήσουν όταν ξεκινάς να τρέχεις είναι το runner’s high, η αποκαλούμενη «δρομική ευφορία»: αυτό το μαγικό αίσθημα ευεξίας που νιώθεις όταν πιέζεις πραγματικά το σώμα σου.
