Νομίζουμε ότι ξέρουμε την τουρκική λογοτεχνία; Ή ότι αυτή περιορίζεται στους Ναζίμ Χικμέτ, Αζίζ Νεσίν, Ορχάν Παμούκ και Αχμέτ Ουμίτ; Αρκεί να διαβάσει κανείς το αφιέρωμα στην Τουρκική Ποίηση, το οποίο επιμελήθηκαν με γνώση και ευαισθησία ο Δημήτρης Χουλιαράκης και η Σοφία Διονυσοπούλου, στο περιοδικό «Τα ποιητικά», για να διαπιστώσει ότι η τουρκική λογοτεχνία, εν προκειμένω η ποίηση, έχει πλούσιο παρελθόν όπως και παρόν. Στο εισαγωγικό της σημείωμα η Σοφία Διονυσοπούλου κάνει ένα σύντομο οδοιπορικό το οποίο έχει ως αφετηρία του τις επιγραφές στην κοιλάδα του Ορχον,
