Είμαι άλφα χρονών κι Ευρωπαίος έως τη μέση
των Άλπεων ή των Πυρηναίων
το χιόνι μήτε που άγγιξα ποτέ
δεν υπάρχει ούτ’ ένας που να μ’ εκπροσωπεί
πόλεμος και ειρήνη μ’ έφαγαν από τις δυο μεριές
ό, τι απομένει αντέχει ακόμη
ως πότε
φίλοι
θα σηκώνουμε το αφορεσμένο παρελθόν
γιομάτο βασιλιάδες και υπηκόους
προσωπικά
νιώθω σαν αποπλανημένο κυπαρίσσι
που δεν του ‘μεινε καν μια πλάκα τάφου
μόνον άδεια οικόπεδα κοτρόνια μάντρες
κι ο απαρηγόρητος βοριάς
χτυπώντας πέρα στα ψηλά τα τείχη των εργοστασίων
έγκλειστοι όλοι μας εκεί δουλεύουμε όπως
άλλοτε μέσα στην Ιστορία
τα
Επερχόμενα
χρόνια χυμένα θα ‘λεγες ακάθαρτο πετρέλαιο
που του βάλανε φωτιά
βοήθεια
Rintrah roars and shakes
his fires in the burden’ d air
δύστυχο καταμόναχο ένα μου
τι θ’ απογίνεις
θα σε φάνε από το πλάι πέντε – εξ μηδενικά
και πάει τετέλεσται
να τηνε από τώρα κιόλας
ντύνεται Μοίρα η Εξουσία και σου σφυράει
Ad libitum.
