Tag: στίχοι
Αντρέας Εμπειρίκος (1901 – 1975) – Η ΑΝΟΔΟΣ
Ο επαναστάτης του υπερρεαλισμού (ειδικά των ψυχαναλυτικών στοιχείων), του ερωτισμού και του ελεύθερου στίχου
Η ΑΝΟΔΟΣ
Οι λέξεις όταν πέφτουν στο σώμα της νυκτός
Μοιάζουν με καράβια...
Αυτοαπαξίωση…
Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποιείμαστε οι βαλσαμωμένοι άνθρωποιΠου σκύβουμε μαζίΚεφάλια γεμάτα άχερο. Αλίμονο!
T. S. Eliot, 1888-1965, Βρετανός ποιητής, Νόμπελ 1948
The post Αυτοαπαξίωση… appeared first on Limassol Today....
Είναι ώρα να μεθύσετε!
Είναι ώρα να μεθύσετε!Για να μην είστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του χρόνου,μεθύστε χωρίς διακοπή.Με κρασί, με ποίηση, με αρετή, με ό,τι θέλετε!
Σαρλ Μπωντλαίρ, 1821-1867, Γάλλος ποιητής
The...
ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙ, Ζ’ – Γιώργος Σεφέρης (1900 -1970)
Ο πιο συγκροτημένος ποιητής της «Γενιάς του ΄30», Νόμπελ Λογοτεχνίας 1963
ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙ, Ζ΄
Ἡ λεῦκα στὸ μικρὸ περιβόλι
ἡ ἀνάσα της μετρᾷ τὶς ὦρες σου
μέρα καὶ...
Για τους μόνους
Είμαι πολύ μόνος σ’ αυτόν τον κόσμο,κι όμως όχι αρκετά μόνοςώστε να κάνω την κάθε ώρα ιερή.
Ράινερ Μαρία Ρίλκε, 1875-1926, Τσεχο-Γερμανός ποιητής
The post Για τους μόνους...
Θα τραβήξω – Άσιμος
Θα τραβήξω το δρόμο μου όσο πάει.Κανένα δεν θ’ αφήσω εμένα να κερνάει.
Νικόλας Άσιμος, 1949-1988, Στιχουργός, αντισυμβατικός συνθέτης
The post Θα τραβήξω – Άσιμος appeared first on...
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – Μήτσος Παπανικολάου (1900 – 1943)
Λυρικός, μοναχικός, σχεδόν ξεχασμένος σήμερα
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ
Ο βοριάς πλαταγίζοντας ξεδιπλώνει σημαίες,
παραμονεύουν τέρατα στους δρόμους,
έχει σκεπάσει η θάλασσα τις προκυμαίες·
το παραμύθι ξαναζεί με τους γλυκούς του τρόμους.
Λαχτάριζα...
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟΝ – Γεώργιος Βιζυηνός (1849 – 1896)
Πολύ περισσότερο γνωστός σαν ο άνθρωπος που θεμελίωσε το νεοελληνικό διήγημα
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟΝ
Εψές είδα στον ύπνο μου
ένα βαθύ ποτάμι
–Θεός να μην το κάμη
να γίνη αληθινό!
Στην...
Η Σονάτα του Σεληνόφωτος
αγαπημένο απόσπασμα
Θα καθίσουμε λίγο στο πεζούλι, πάνω στο ύψωμα,κι όπως θα μας φυσάει ο ανοιξιάτικος αέραςμπορεί να φαντάζουμε κιόλας πως θα πετάξουμε,γιατί, πολλές φορές,...
Είμαι το δάφνινο στεφάνι της υποκρισίας σας
Γράφει η Μαρίνα Αρμεύτη
Είμαι το δάφνινο στεφάνι της υποκρισίας σας.Με σέρνετε απο τάφο σε τάφο λες και σας ανήκω.Με σέρνετε απο τον τάφο του...