Tag: Ποιήματα

Έτσι όπως συχνά ο ήλιος με την εντυπωσιακή του λάμψηδιώχνει το θαμπό φεγγάρι, όσο και αν αντιστέκεταιστη σκοτεινή σπηλιά του, χωρίς να ακούσειούτε ένα...

Νιώθω σαν κόνσερβα με σαρδέλες, είπε.Νιώθω σαν έμπλαστρο, είπα.Νιώθω σαν σάντουιτς με τόνο, είπε.Νιώθω σαν τομάτα κομμένη σε φέτες, είπα.Νιώθω σαν νάʼρχεται βροχή, είπε.Νιώθω...

δεν έχω ούτε μια φωτογραφία σουπου να λέει πώς ήσουν πριν να γεννηθείςυπήρχες;δεν υπήρχες;σ’ ονειρεύτηκε η μάνα σου ή σ’ έκλεψεαπό έναν κόσμο που...

“Ω Έρωτα, εσύ που σιωπηλά χαμογελάς, άκουσέ με.Άσε τη σκιά της φτερούγας σουνα μ’ ακουμπήσει. Άφησε την παρουσία σουνα με τυλίξει, σαν το σκοτάδινα ‘ταν...

Sounds of singing birds so early in the mornIs a beauty in life that no one can adorn. Soothing peace of waves gently caressing the...

Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι.Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου από χίλιες πληγές.Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλωδε θα τη βρεις ούτε...

Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω. Σου δέομαι: κρύψου· γίνε αόρατη για όλους· ορατή μόνο σ᾿ εμένα· καλυμμένη απ’...

Είναι Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα,δύσκολοι καιροί και θα’ ρθουνε κι άλλοιδε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλάτόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα...

Ήρθα και πάλι. Είμαι στην ώρα μου. Σε περιμένω. Μʼ όλο που είναι βέβαιο πως δεν θα ʼρθείς. Μα πρέπει να σου πωκι ας...

Βρήκα στα μάτια μου βαθύ σκοτάδι, κακό σημάδιΚαι φοβήθηκα πως δε θα τη βγάλω κι άλλο βράδυΊσως τα λόγια που δεν είπα με στοιχειώσανε...