Tag: Ποιήματα

«όλοι εν τέλει είναι δούλοι στην τύχην και στην στερρὰν ἀνάγκην» Ευριπίδης Ο πόλεμος έγινε όργανο στο ανθρώπινο σώμα. Τα παλάτια της Τροίας λεηλατήθηκανσαν φίδια άλλαξαν...

Ο καιρός που σ’ αγαπώξεκινά μέσα από κρητικά περιβόλια,αγκαλιασμένος με γαρίφαλα, τραγουδημένος με μαντινάδεςξεκινά μέσα από τα πρώτα τετράδια,ζωγραφισμένος με πράσινα και κίτρινα χρώματα. Ψάχνω...

Ήταν σα να σε πρόσμενα Κυράαπόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,κι έλεγα: Θά ‘ρθει απόψε απ’ τα νεράκι από τα δάσα. Θά ‘ρθει, αφού φλετράει μου...

Μετά σου το παν, νομίζω, προσηνές με μειδιά,στον καθρέπτη των ματιών σου την χαράν αντανακλά.Στάσου, φως μου, και ακόμη δεν σε είπα τα μισάαπ’...

Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι.Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου από χίλιες πληγές.Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλωδε θα τη βρεις ούτε...

Από την ομώνυμη ποιητική συλλογή, 1995 Στο καμένο σπίτι, τρώω πρωινό.Καταλαβαίνετε: δεν υπάρχει πρωινό, δεν υπάρχει σπίτιΚι όμως, να που είμαι εδώ. Το κουτάλι που έχει...

Άραξε στον διαφορετικό αυτό κόσμοή σεργιάνισε στο σαλόνι του ουρανούΑκολούθησέ με, θα σε πάρω εκείκαι θα σε μυήσω τριγύρωκαι θα σου δείξω τα μυστικά...

Υπάρχει ένας κήπος αρχαίος, πολύ αρχαίος, που στα όνειρά μου εμφανίζεται πολλέςφορές,όπου το ίδιο το φως του Μαγιού παίζει κι αστράφτει με φασματώδεις λάμψεις·όπου...

Δέξου ετούτο το φιλί στο μέτωπό σου!και τώρα που χωρίζουμε,άφησε να σου πω–ότι οι μέρες μου εκύλησαν μέσα στ’ όνειρο.Είναι αλήθεια, όπως το ’λεγεςαν,...

Όταν στη δουλειά πηγαίνεις Νωρίς κάθε πρωί Στον σταθμό όταν περιμένεις Με τις έννοιες σου μαζί Τότε σου δείχνει η πόλη Σαν την άσφαλτο λεία Πρόσωπα εκατομμύρια Στων ανθρώπων την χοάνη. Δυο...