Tag: Ποιήματα

Είναι βαρύς ο αγέρας σαν μολύβιΦωνάζω, φωνάζω, φωνάζωΕλάτε γρήγορα σας φωνάζωΝα λειώσουμε το μολύβιΚάποιος μου λέειΦωτιά θα πάρεις απ’ την ίδια σου φωνήΘα γίνεις...

Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν:«Μετανάστες».Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,λεύτερα να διαλέξουμε...

Εδώ είναι φως αδερφικό — απλά τα χέρια και τα μάτια.Εδώ δεν είναι να ’μαι εγώ πάνω από σένα ή εσύ πάνω από μένα.Εδώ...

Ὁ παλιός μας Ἔρωτας,μὲ τὰ βάσανά του,ὁ καλός μας Ἔρωτας,ἦταν τοῦ θανάτου. Δέκα χρόνια στὴ σειρά,δίχως νὰ τὸ ξέρει,δέκα χρόνια στὴ σειρά,μᾶς κρατοῦσε ταίρι. Μᾶς βαστοῦσε...

Ο έρωτας όνομα ουσιαστικόν πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού, γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού, γένους ανυπεράσπιστου. Πληθυντικός αριθμός οι ανυπεράσπιστοι έρωτες. Ο φόβος, όνομα ουσιαστικόν, στην αρχή ενικός αριθμός και μετά πληθυντικός: οι φόβοι. Οι φόβοι για όλα από...

«όλοι εν τέλει είναι δούλοι στην τύχην και στην στερρὰν ἀνάγκην» Ευριπίδης Ο πόλεμος έγινε όργανο στο ανθρώπινο σώμα. Τα παλάτια της Τροίας λεηλατήθηκανσαν φίδια άλλαξαν...

Ο καιρός που σ’ αγαπώξεκινά μέσα από κρητικά περιβόλια,αγκαλιασμένος με γαρίφαλα, τραγουδημένος με μαντινάδεςξεκινά μέσα από τα πρώτα τετράδια,ζωγραφισμένος με πράσινα και κίτρινα χρώματα. Ψάχνω...

Ήταν σα να σε πρόσμενα Κυράαπόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,κι έλεγα: Θά ‘ρθει απόψε απ’ τα νεράκι από τα δάσα. Θά ‘ρθει, αφού φλετράει μου...

Μετά σου το παν, νομίζω, προσηνές με μειδιά,στον καθρέπτη των ματιών σου την χαράν αντανακλά.Στάσου, φως μου, και ακόμη δεν σε είπα τα μισάαπ’...

Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι.Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου από χίλιες πληγές.Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλωδε θα τη βρεις ούτε...