Tag: ΑΡΑΔΕΣ

Αυτή τη στιγμή φάνηκε η αλεπού. Καλημέρα, είπε η αλεπού. Καλημέρα, απάντησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας που γύρισε μα δενείδε τίποτα. Εδώ είμαι, είπε η φωνή, κάτω...

Θά ‘ρθει μια μέρα που δε θα ‘χουμε πια τί να πούμεΘα καθόμαστε απέναντι και θα κοιταζόμαστε στα μάτιαΗ σιωπή μου θα λέει: Πόσο...

Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.Στολίζεις κάποιο πάρκο.Από μακριά εξαπατάς.Θαρρεί κανείς πως έχεις ελαφρά ανακαθίσεινα θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο που είδες,πως...

Λίγα γαρούφαλα απομένουνε στις γλάστρεςΣτον κάμπο θα `χουν κιόλας οργώσει τη γηςΡίχνουν το σπόροΈχουν μαζέψει τις ελιέςΌλα ετοιμάζονται για το χειμώναΚι εγώ γεμάτος απ’...

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσειΚάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγήΚάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντωνΚαι ταξιδεύει αδιάκοπα...

Σπασμένο καράβι να ‘μαι πέρα βαθιάέτσι να ‘μαιμε δίχως κατάρτια με δίχως πανιάνα κοιμάμαιΝα ‘ν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρικήγύρω γύρωμε κουφάρι...

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένοένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίριόπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδεςπου από έναν γέρο έμπορο αγόρασα...

Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους. Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε. Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα ‘ναι ζήτημα ύψους. Σύμβολα ζωής υπερτέρας, ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα, λευκές άκανθες ολόγυρα σ’ ένα Αμάλθειο...

Έλα να παίξουμε.Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.(Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένηΤώρα δεν έχω πια αγαπημένη) Θα σου χαρίσω τους πύργους μου(Τώρα πια...

Ο νους βολεύεται, έχει υπομονή,του αρέσει να παίζει· μα η καρδιά αγριεύει,δεν καταδέχεται αυτή να παίξει, πλαντάεικαι χιμάει να ξεσκίσει το δίχτυ της ανάγκης.Ρωτώ,...