Tag: Σινόπουλος ποιήματα

“Ω Έρωτα, εσύ που σιωπηλά χαμογελάς, άκουσέ με.Άσε τη σκιά της φτερούγας σουνα μ’ ακουμπήσει. Άφησε την παρουσία σουνα με τυλίξει, σαν το σκοτάδινα ‘ταν...

Ήταν κάποιος από τη συνοδεία που τον αντίκρισεόχι ο πιο γέροντας: Κοιτάχτε ο Ελπήνωρ πρέπει να ʽναι εκείνος.Εστρίψαμε τα μάτια γρήγορα. Παράξενο πως θυμηθήκαμεαφού...