Tag: ποιήτριες

Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.Στολίζεις κάποιο πάρκο.Από μακριά εξαπατάς.Θαρρεί κανείς πως έχεις ελαφρά ανακαθίσεινα θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο που είδες,πως...

Άνθη μάζευα για σέναστο βουνό που τριγυρνούσα.Χίλια αγκάθια το καθένακι όπως τα ‘σφιγγα πονούσα. Να περάσεις καρτερούσαστο βοριά τον παγωμένοκαι το δώρο μου κρατούσαμε λαχτάρα...

Στην αγορά στοιβάζουν τα ξερόκλαδα.Μια λόχμη από σκιές, φτωχό πανωφόρι.ΚατοικώΤο κέρινο ομοίωμα του εαυτού μου, κορμί κούκλας.Η νόσος ξεκινά εδώ: είμαι χάρτινος στόχος για...

Η αγάπη το τριαντάφυλλο, το άγριο πως μοιάζει!Και η φιλία με το σκούρο κυπαρίσσι.Το κυπαρίσσι σκοτεινό, το ρόδο λουλουδιάζει.Μα ποιο το χρόνο ολόκληρο μπορεί...

Σκέφτηκα ο Θεόκριτος πως είχε υμνήσειτα αγαπημένα χρόνια, χρόνια τρυφεράπου το καθένα έρχεται μ’ απλοχεριάκάποιο του δώρο στους θνητούς για να χαρίσει. Και την καρδιά...

Ένα πρωί θ’ ανοίξω την πόρτα  και θα βγω στους δρόμους  όπως και χτες.  Και δεν θα συλλογιέμαι παρά  ένα κομμάτι από τον πατέρα  κι ένα κομμάτι από...

Πόσο πολύ σ’ αγάπησα ποτέ δε θα το μάθειςκαλέ που δεν εχάρηκες στα χείλη μου φιλιά.Απ’ τη ζωή μου επέρασες κι αλάργεψες κι εχάθηςκαθώς...

Πώς με κοιτάζει έτσιΠώς με κοιτάζει έτσιαυτό το άσπρο κομμάτι χαρτίπώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι…Πώς θροΐζει μέσα μουαυτό τον παγωμένο χάρτη στο βυθόπώς...

Φαντάζονταν οι άρχοντεςτον ορίζοντα πέραόλο πιο πέρακαινούργιες κατακτήσειςκι έβαζαν πέτρινους φράχτεςνα θυμούνται μέχρι πούη γη τους ανήκειΈπειτα έφτιαξαν χάρτεςνα κοιτάνε από ψηλάτον αιώνιο ύπνο...

Καημός αλήθεια να περνώ, του έρωτα πάλι το στενόΩσπου να πέσει η σκοτεινιά μια μέρα του θανάτου.Στενό βαθύ και θλιβερό που θα θυμάμαι για...