Tag: poets

Τὸν δ᾿ ἄνευ λύρας ὅμως ὑμνωδεῖ θρῆνον Ἐρινύος αὐτοδίδακτος ἔσωθεν θυμός, οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ, 990 επ. «Φαίνεται ο Κάβο – Γάτα…», μου είπε ο καπετάνιος δείχνοντας...

μπατιρημένο κουρεῖοΣάββατο βράδυχωρὶς δουλειὰμπατιρημένο κορμὶΣάββατο βράδυχωρὶς ἔρωτα τὸ φιλὶἑνώνει πιὸ πολὺἀπ᾿ τὸ κορμὶγι᾿ αὐτὸ τὸ ἀποφεύγουνοἱ πιὸ πολλοὶ τὸ γατί μουδὲ χορταίνει μόνο μὲ χάδιαθέλει καὶ...

Κρυμμένος μέσ’ στο θάνατο μου τραγουδώ είναι σα μια καινούργια μέρα αλλιώτικα πουλιά πετούν τριγύρω και με κοιτούνε πέτρινες κοπέλες που δεν κλαίνε είναι ένας ποταμός δεξιά κι άλλος αριστερά και μεσ’ στη...

Φίλοι Που φεύγουν Που χάνονται μια μέρα Φωνές Τη νύχτα Μακρινές Φωνές Μάνας τρελής στους έρημους δρόμους Κλάμα παιδιού χωρίς απάντηση Ερείπια Σαν τρυπημένες σάπιες σημαίες. Εφιάλτες, Στα σιδερένια κρεβάτια, Όταν το φως λιγοστεύει Τα ξημερώματα. (Μα ποιος...

Φτάσαμε νωρίτερα για να περιμένουμε. Θα μιλήσεις εσύ μου είπε. Ψάχνω τις σημειώσεις ανοίγω τον χαρτοφύλακα ανάποδα πέφτουν όλα. Το τσιγάρο έσβησε κι εμείς μπήκαμε. Μας υποδέχτηκαν εκείνος με ιδανικά γαμψή μύτη, εκείνη...

Μπορεί να με γράψετε στην ιστορίαΜε τα πικρά, στρεβλά ψεύδη σας,Μπορεί να με σύρετε μέχρι και στην λάσπηΚι όμως, σαν την σκόνη, θα ανέβω...

Θέλω να ξέρειςένα πράγμα: Ξέρεις πώς είναι:Αν κοιτάξωτο κρυστάλλινο φεγγάρι, το κόκκινο κλαδίτου αργοκίνητου φθινοπώρου στο παράθυρό μου,αν αγγίξωκοντά στη φωτιάτην ανεπαίσθητη στάχτητου ρυτιδιασμένου σώματος...

Μια κ’ ήπια από το ξέχειλο ποτήρι της ζωής σου,μια και τ’ ωχρό μου μέτωπο το θείο σου είδε χάδι,μια κι ένα βράδυ ανάπνευσα...

Θά ‘ρθει μια μέρα που δε θα ‘χουμε πια τί να πούμεΘα καθόμαστε απέναντι και θα κοιταζόμαστε στα μάτιαΗ σιωπή μου θα λέει: Πόσο...

Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.Στολίζεις κάποιο πάρκο.Από μακριά εξαπατάς.Θαρρεί κανείς πως έχεις ελαφρά ανακαθίσεινα θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο που είδες,πως...