Tag: poetry

Μια κ’ ήπια από το ξέχειλο ποτήρι της ζωής σου,μια και τ’ ωχρό μου μέτωπο το θείο σου είδε χάδι,μια κι ένα βράδυ ανάπνευσα...

Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.Στολίζεις κάποιο πάρκο.Από μακριά εξαπατάς.Θαρρεί κανείς πως έχεις ελαφρά ανακαθίσεινα θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο που είδες,πως...

Λίγα γαρούφαλα απομένουνε στις γλάστρεςΣτον κάμπο θα `χουν κιόλας οργώσει τη γηςΡίχνουν το σπόροΈχουν μαζέψει τις ελιέςΌλα ετοιμάζονται για το χειμώναΚι εγώ γεμάτος απ’...

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσειΚάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγήΚάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντωνΚαι ταξιδεύει αδιάκοπα...

Σπασμένο καράβι να ‘μαι πέρα βαθιάέτσι να ‘μαιμε δίχως κατάρτια με δίχως πανιάνα κοιμάμαιΝα ‘ν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρικήγύρω γύρωμε κουφάρι...

Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους. Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε. Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα ‘ναι ζήτημα ύψους. Σύμβολα ζωής υπερτέρας, ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα, λευκές άκανθες ολόγυρα σ’ ένα Αμάλθειο...

Έλα να παίξουμε.Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.(Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένηΤώρα δεν έχω πια αγαπημένη) Θα σου χαρίσω τους πύργους μου(Τώρα πια...

Άνθη μάζευα για σέναστο βουνό που τριγυρνούσα.Χίλια αγκάθια το καθένακι όπως τα ‘σφιγγα πονούσα. Να περάσεις καρτερούσαστο βοριά τον παγωμένοκαι το δώρο μου κρατούσαμε λαχτάρα...

Ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου… Δινόσουνα ολάκερη και δεν κράταγες για τον εαυτό σου παρά μόνο την έγνοια αν ολάκερη έχεις δοθεί… Όλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο αγάπη μου τότε...

Στην αγορά στοιβάζουν τα ξερόκλαδα.Μια λόχμη από σκιές, φτωχό πανωφόρι.ΚατοικώΤο κέρινο ομοίωμα του εαυτού μου, κορμί κούκλας.Η νόσος ξεκινά εδώ: είμαι χάρτινος στόχος για...