Tag: poems

Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω. Σου δέομαι: κρύψου· γίνε αόρατη για όλους· ορατή μόνο σ᾿ εμένα· καλυμμένη απ’...

Είναι Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα,δύσκολοι καιροί και θα’ ρθουνε κι άλλοιδε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλάτόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα...

Ήρθα και πάλι. Είμαι στην ώρα μου. Σε περιμένω. Μʼ όλο που είναι βέβαιο πως δεν θα ʼρθείς. Μα πρέπει να σου πωκι ας...

Μέσα στο δάσοςεκεί όπου ανάμεσα απ’ τα πυκνά κλαργιάφτάνει λίγο φωςαπ’ τον βαρύ ουρανόκοντά στο χώμαπου το σκεπάζειπαχύ στρώμασάπια φύλλασε μια κλάρα χαμηλήκάθεται έναπ...

Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τά λόγια τῶν δακρύων.Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη νά σωπαίνει— ἔχει μεγάλη πείρα ὁ χαμός. Τώρα πρέπει νά σταθοῦμε στό πλευρό τοῦ...

Μόνη, ἐντελῶς μόνη,περπατῶ στὸ δρόμοκαὶ πέφτω πάνω σὲ μεγάλα γεγονότα:Ὁ ἥλιος σὰν ἐπειγόντως νὰ ἐκλήθη ἀπὸ τὴ Δύσηἀφήνοντας ἡμιτελὲς τὸ δειλινό… Σὲ λίγο ἡ νύχτα,κρατώντας...

Έρωτας τάχα να ‘ν’ αυτόπου έτσι με κάνει να ποθώτη συντροφιά σου,που σαν βραδιάζει, τριγυρνώτα φωτισμένα για να δωπαράθυρά σου;Έρωτας να ‘ναι η σιωπήπου...

Σ’ ακούω με όλους τους πόρους μουνα τρέχεις σε ξένες πόλεις, με ρούχα χάρτινακάνοντας ένα θόρυβοπου προμηνύει μεγάλη θάλασσα. Επιστρέφω στο κλειστό κύκλωμα της ζωής μου....

Εδώ, στον τόπο της σφαγής ξανά, στα ίχνη των πυκνών ερώτων πάλι, κι ας λαχταρούσαν να χαθούν, ταξιδευτές, σε πόλεις και τερπνές υπαίθρους. Οι καταβάσεις ψέμα, οι...

Καλά, θ’ απορροφήσουν κάτι από την έγνοια σου η μέρα, η κίνηση, η δουλειά σου, οι φίλοι, και θα μπορέσεις ύστερα να πας σε κάνα θέατρο ή...