Tag: greek poetry

Κανείς δεν υποπτεύεται τα απτά Εκείνη την καταχνιά που αξημέρωτα στα πρόσωπα κατακάθεται και γεμίζει τους πόρους σε σκοτεινές διαδρομές εντός της σάρκας. Ξημέρωμα στο ξημέρωμα Εκμαγεία γίνονται τα πρόσωπα Κανείς δεν κατηγορεί τα...

Θα σε κεντούν με λόγχες να ξυπνάς, το στόμα σφραγισμένο με κερί να μη φωνάξεις, και θα σε κρύβουν με βαριά υφάσματα και με νερά, στον...

Γυμνός, Iούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ’ ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου που το...

Θά ‘ρθει μια μέρα που δε θα ‘χουμε πια τί να πούμεΘα καθόμαστε απέναντι και θα κοιταζόμαστε στα μάτιαΗ σιωπή μου θα λέει: Πόσο...

Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.Στολίζεις κάποιο πάρκο.Από μακριά εξαπατάς.Θαρρεί κανείς πως έχεις ελαφρά ανακαθίσεινα θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο που είδες,πως...

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσειΚάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγήΚάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντωνΚαι ταξιδεύει αδιάκοπα...

Σπασμένο καράβι να ‘μαι πέρα βαθιάέτσι να ‘μαιμε δίχως κατάρτια με δίχως πανιάνα κοιμάμαιΝα ‘ν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρικήγύρω γύρωμε κουφάρι...

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένοένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίριόπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδεςπου από έναν γέρο έμπορο αγόρασα...

Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους. Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε. Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα ‘ναι ζήτημα ύψους. Σύμβολα ζωής υπερτέρας, ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα, λευκές άκανθες ολόγυρα σ’ ένα Αμάλθειο...

Έλα να παίξουμε.Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.(Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένηΤώρα δεν έχω πια αγαπημένη) Θα σου χαρίσω τους πύργους μου(Τώρα πια...