Tag: greek poems

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσειΚάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγήΚάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντωνΚαι ταξιδεύει αδιάκοπα...

Σπασμένο καράβι να ‘μαι πέρα βαθιάέτσι να ‘μαιμε δίχως κατάρτια με δίχως πανιάνα κοιμάμαιΝα ‘ν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρικήγύρω γύρωμε κουφάρι...

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένοένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίριόπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδεςπου από έναν γέρο έμπορο αγόρασα...

Έλα να παίξουμε.Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.(Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένηΤώρα δεν έχω πια αγαπημένη) Θα σου χαρίσω τους πύργους μου(Τώρα πια...

Ὢ σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ γυμνὸ καμένο Φαγωμένο ἀπὸ τὸ λάδι κι ἀπὸ τὸ ἀλάτι Σῶμα τοῦ βράχου καὶ ῥῖγος τῆς καρδιᾶς Μεγάλο ἀνέμισμα τῆς...

Μια μυγδαλιά και δίπλα της,εσύ. Μα πότε ανθίσατε;Στέκομαι στο παράθυροκαι σας κοιτώ και κλαίω. Τόση χαρά δε την μπορούντα μάτια. Δος μου, Θεέ μου,όλες τις στέρνες...

Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια, θάνατος οι γυναίκες, που αγαπιούνται καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια. Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι με τα λαμπρά,...

Καθ’ οδόν(7 και 30’ πρωινή προς εργασίαν)συναντώ τον Μάρτιοευδιάθετον,υπαινιγμών πλήρηπερί ανοίξεως και λοιπά. Αναβάλλω την υπόστασή μουανακόπτω τη σύμβασή μουμε το χειμώνακαι διασπείρομαι σε χώμα.Μια...

Πόσο πολύ σ’ αγάπησα ποτέ δε θα το μάθειςκαλέ που δεν εχάρηκες στα χείλη μου φιλιά.Απ’ τη ζωή μου επέρασες κι αλάργεψες κι εχάθηςκαθώς...

Πώς με κοιτάζει έτσιΠώς με κοιτάζει έτσιαυτό το άσπρο κομμάτι χαρτίπώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι…Πώς θροΐζει μέσα μουαυτό τον παγωμένο χάρτη στο βυθόπώς...