Tag: ελληνική ποίηση

Σπασμένο καράβι να ‘μαι πέρα βαθιάέτσι να ‘μαιμε δίχως κατάρτια με δίχως πανιάνα κοιμάμαιΝα ‘ν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρικήγύρω γύρωμε κουφάρι...

Έλα να παίξουμε.Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.(Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένηΤώρα δεν έχω πια αγαπημένη) Θα σου χαρίσω τους πύργους μου(Τώρα πια...

Ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου… Δινόσουνα ολάκερη και δεν κράταγες για τον εαυτό σου παρά μόνο την έγνοια αν ολάκερη έχεις δοθεί… Όλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο αγάπη μου τότε...

Ὢ σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ γυμνὸ καμένο Φαγωμένο ἀπὸ τὸ λάδι κι ἀπὸ τὸ ἀλάτι Σῶμα τοῦ βράχου καὶ ῥῖγος τῆς καρδιᾶς Μεγάλο ἀνέμισμα τῆς...

Πρώτα να πιάσω τα χέρια σου Να ψηλαφίσω το σφυγμό σουΎστερα να πάμε μαζί στο δάσοςΝ᾿ αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντραΠου στον κάθε κορμὸ έχουμε...

Ένα πρωί θ’ ανοίξω την πόρτα  και θα βγω στους δρόμους  όπως και χτες.  Και δεν θα συλλογιέμαι παρά  ένα κομμάτι από τον πατέρα  κι ένα κομμάτι από...

Ψεύτικα αἰσθήματαψεύτη τοῦ κόσμου!Μὰ τὸ παράξενοφῶς τοῦ ἔρωτός μουφέγγει στοῦ σκοτεινοῦδρόμου τὴν ἄκρη:Μὲ τὸ παράπονοκαὶ μὲ τὸ δάκρυ,κόρη χλωμόθωρημαυροντυμένη.Κι εἶναι σὰν αἴνιγμα,καὶ περιμένει.Λάμπει τὸ...

Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια, θάνατος οι γυναίκες, που αγαπιούνται καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια. Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι με τα λαμπρά,...

Καθ’ οδόν(7 και 30’ πρωινή προς εργασίαν)συναντώ τον Μάρτιοευδιάθετον,υπαινιγμών πλήρηπερί ανοίξεως και λοιπά. Αναβάλλω την υπόστασή μουανακόπτω τη σύμβασή μουμε το χειμώνακαι διασπείρομαι σε χώμα.Μια...

Πόσο πολύ σ’ αγάπησα ποτέ δε θα το μάθειςκαλέ που δεν εχάρηκες στα χείλη μου φιλιά.Απ’ τη ζωή μου επέρασες κι αλάργεψες κι εχάθηςκαθώς...