Tag: ελληνικά ποιήματα

Περπατούσες αργάΤα βήματα ελαφρά στο μαρμάρινο στρώμαόλο πλησίαζαν και πλησίαζαν εκεί που σε περίμεναστην άκρη του ξύλου και του σίδερουστο βαμβάκι και τα ελατήριαπου...

Μην περιμένεις να σε νιώσωΗ αγάπη που ξέρω εγώΕίναι σκληρή: σε θέλει στη βροχήΚαι όχι με τριπλό πανωφόριΔεν νοιάζεται τι συνέβη στη μέραΜε ποιον...

Όταν μιὰν άνοιξη χαμογελάσειθα ντυθείς μία καινούργια φορεσιάκαι θα ῾ρθείς να σφίξεις τα χέρια μουπαλιέ μου φίλε Κι ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσειςμα...

Ὁ παλιός μας Ἔρωτας,μὲ τὰ βάσανά του,ὁ καλός μας Ἔρωτας,ἦταν τοῦ θανάτου. Δέκα χρόνια στὴ σειρά,δίχως νὰ τὸ ξέρει,δέκα χρόνια στὴ σειρά,μᾶς κρατοῦσε ταίρι. Μᾶς βαστοῦσε...

Ο έρωτας όνομα ουσιαστικόν πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού, γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού, γένους ανυπεράσπιστου. Πληθυντικός αριθμός οι ανυπεράσπιστοι έρωτες. Ο φόβος, όνομα ουσιαστικόν, στην αρχή ενικός αριθμός και μετά πληθυντικός: οι φόβοι. Οι φόβοι για όλα από...

Ο καιρός που σ’ αγαπώξεκινά μέσα από κρητικά περιβόλια,αγκαλιασμένος με γαρίφαλα, τραγουδημένος με μαντινάδεςξεκινά μέσα από τα πρώτα τετράδια,ζωγραφισμένος με πράσινα και κίτρινα χρώματα. Ψάχνω...

Ήταν σα να σε πρόσμενα Κυράαπόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,κι έλεγα: Θά ‘ρθει απόψε απ’ τα νεράκι από τα δάσα. Θά ‘ρθει, αφού φλετράει μου...

Μετά σου το παν, νομίζω, προσηνές με μειδιά,στον καθρέπτη των ματιών σου την χαράν αντανακλά.Στάσου, φως μου, και ακόμη δεν σε είπα τα μισάαπ’...

Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι.Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου από χίλιες πληγές.Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλωδε θα τη βρεις ούτε...

Οι νέοι που φτάσανε μαζί στο έρμο νησί» με σένακάποια βραδιά μετρήθηκαν κ’ ηύραν εσύ να λείπης.Τα μάτια τους κοιτάχτηκαν τότε, χωρίς κανέναρώτημα, μόνο...