Tag: ελληνικά ποιήματα

Φτάσαμε νωρίτερα για να περιμένουμε. Θα μιλήσεις εσύ μου είπε. Ψάχνω τις σημειώσεις ανοίγω τον χαρτοφύλακα ανάποδα πέφτουν όλα. Το τσιγάρο έσβησε κι εμείς μπήκαμε. Μας υποδέχτηκαν εκείνος με ιδανικά γαμψή μύτη, εκείνη...

Θά ‘ρθει μια μέρα που δε θα ‘χουμε πια τί να πούμεΘα καθόμαστε απέναντι και θα κοιταζόμαστε στα μάτιαΗ σιωπή μου θα λέει: Πόσο...

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσειΚάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγήΚάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντωνΚαι ταξιδεύει αδιάκοπα...

Σπασμένο καράβι να ‘μαι πέρα βαθιάέτσι να ‘μαιμε δίχως κατάρτια με δίχως πανιάνα κοιμάμαιΝα ‘ν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρικήγύρω γύρωμε κουφάρι...

Ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου… Δινόσουνα ολάκερη και δεν κράταγες για τον εαυτό σου παρά μόνο την έγνοια αν ολάκερη έχεις δοθεί… Όλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο αγάπη μου τότε...

Ὢ σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ γυμνὸ καμένο Φαγωμένο ἀπὸ τὸ λάδι κι ἀπὸ τὸ ἀλάτι Σῶμα τοῦ βράχου καὶ ῥῖγος τῆς καρδιᾶς Μεγάλο ἀνέμισμα τῆς...

Πρώτα να πιάσω τα χέρια σου Να ψηλαφίσω το σφυγμό σουΎστερα να πάμε μαζί στο δάσοςΝ᾿ αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντραΠου στον κάθε κορμὸ έχουμε...

Ένα πρωί θ’ ανοίξω την πόρτα  και θα βγω στους δρόμους  όπως και χτες.  Και δεν θα συλλογιέμαι παρά  ένα κομμάτι από τον πατέρα  κι ένα κομμάτι από...

Μια μυγδαλιά και δίπλα της,εσύ. Μα πότε ανθίσατε;Στέκομαι στο παράθυροκαι σας κοιτώ και κλαίω. Τόση χαρά δε την μπορούντα μάτια. Δος μου, Θεέ μου,όλες τις στέρνες...

Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια, θάνατος οι γυναίκες, που αγαπιούνται καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια. Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι με τα λαμπρά,...