Tag: ελληνίδες ποιήτριες

δεν έχω ούτε μια φωτογραφία σουπου να λέει πώς ήσουν πριν να γεννηθείςυπήρχες;δεν υπήρχες;σ’ ονειρεύτηκε η μάνα σου ή σ’ έκλεψεαπό έναν κόσμο που...

Είναι Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα,δύσκολοι καιροί και θα’ ρθουνε κι άλλοιδε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλάτόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα...

Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τά λόγια τῶν δακρύων.Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη νά σωπαίνει— ἔχει μεγάλη πείρα ὁ χαμός. Τώρα πρέπει νά σταθοῦμε στό πλευρό τοῦ...

Μόνη, ἐντελῶς μόνη,περπατῶ στὸ δρόμοκαὶ πέφτω πάνω σὲ μεγάλα γεγονότα:Ὁ ἥλιος σὰν ἐπειγόντως νὰ ἐκλήθη ἀπὸ τὴ Δύσηἀφήνοντας ἡμιτελὲς τὸ δειλινό… Σὲ λίγο ἡ νύχτα,κρατώντας...

Έρωτας τάχα να ‘ν’ αυτόπου έτσι με κάνει να ποθώτη συντροφιά σου,που σαν βραδιάζει, τριγυρνώτα φωτισμένα για να δωπαράθυρά σου;Έρωτας να ‘ναι η σιωπήπου...

Εδώ, στον τόπο της σφαγής ξανά, στα ίχνη των πυκνών ερώτων πάλι, κι ας λαχταρούσαν να χαθούν, ταξιδευτές, σε πόλεις και τερπνές υπαίθρους. Οι καταβάσεις ψέμα, οι...

Είμαι εγώ!Δικό σας παιδίαίμα απ’ το αίμα σαςρούχο απ’ το ρούχο σας σάρκα εκ της σαρκός σας.Μάνα μουη ελευθερίων ηθών πουτάνα ο ΚαπιταλισμόςΠατέρας μουο...

Κλείσε το παράθυρο μη βλέπουν οι γειτόνοι,και την πόρτα σφάλισε και σβήσε το κερί,η αγκαλιά μου επύρωσε, σαν τη φωτιά, και λιώνει,για σφιχταγκαλιάσματα κι...

Θα σε κεντούν με λόγχες να ξυπνάς, το στόμα σφραγισμένο με κερί να μη φωνάξεις, και θα σε κρύβουν με βαριά υφάσματα και με νερά, στον...

Φτάσαμε νωρίτερα για να περιμένουμε. Θα μιλήσεις εσύ μου είπε. Ψάχνω τις σημειώσεις ανοίγω τον χαρτοφύλακα ανάποδα πέφτουν όλα. Το τσιγάρο έσβησε κι εμείς μπήκαμε. Μας υποδέχτηκαν εκείνος με ιδανικά γαμψή μύτη, εκείνη...