Tag: έλληνες ποιητές

Γυμνός, Iούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ’ ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου που το...

“- Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ’ το πλήθος.Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήτανστ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο όταν τουμιλήσαμε. Και τώρα...

Εγώ τους είδα -λέει- τους δύο διαρρήκτες πίσω απ΄τιςγρίλιεςνα παραβιάζουν την απέναντι πόρτα -δε φώναξα διόλουείχε φεγγάρι. Φαίνονταν καθαρά τ΄αντικλείδια τουςκαι τα στολίδια του...

Τὸν δ᾿ ἄνευ λύρας ὅμως ὑμνωδεῖ θρῆνον Ἐρινύος αὐτοδίδακτος ἔσωθεν θυμός, οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ, 990 επ. «Φαίνεται ο Κάβο – Γάτα…», μου είπε ο καπετάνιος δείχνοντας...

μπατιρημένο κουρεῖοΣάββατο βράδυχωρὶς δουλειὰμπατιρημένο κορμὶΣάββατο βράδυχωρὶς ἔρωτα τὸ φιλὶἑνώνει πιὸ πολὺἀπ᾿ τὸ κορμὶγι᾿ αὐτὸ τὸ ἀποφεύγουνοἱ πιὸ πολλοὶ τὸ γατί μουδὲ χορταίνει μόνο μὲ χάδιαθέλει καὶ...

Κρυμμένος μέσ’ στο θάνατο μου τραγουδώ είναι σα μια καινούργια μέρα αλλιώτικα πουλιά πετούν τριγύρω και με κοιτούνε πέτρινες κοπέλες που δεν κλαίνε είναι ένας ποταμός δεξιά κι άλλος αριστερά και μεσ’ στη...

Φίλοι Που φεύγουν Που χάνονται μια μέρα Φωνές Τη νύχτα Μακρινές Φωνές Μάνας τρελής στους έρημους δρόμους Κλάμα παιδιού χωρίς απάντηση Ερείπια Σαν τρυπημένες σάπιες σημαίες. Εφιάλτες, Στα σιδερένια κρεβάτια, Όταν το φως λιγοστεύει Τα ξημερώματα. (Μα ποιος...

Θά ‘ρθει μια μέρα που δε θα ‘χουμε πια τί να πούμεΘα καθόμαστε απέναντι και θα κοιταζόμαστε στα μάτιαΗ σιωπή μου θα λέει: Πόσο...

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσειΚάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγήΚάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντωνΚαι ταξιδεύει αδιάκοπα...

Σπασμένο καράβι να ‘μαι πέρα βαθιάέτσι να ‘μαιμε δίχως κατάρτια με δίχως πανιάνα κοιμάμαιΝα ‘ν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρικήγύρω γύρωμε κουφάρι...