Tag: στιχάκια

Καθ’ οδόν(7 και 30’ πρωινή προς εργασίαν)συναντώ τον Μάρτιοευδιάθετον,υπαινιγμών πλήρηπερί ανοίξεως και λοιπά. Αναβάλλω την υπόστασή μουανακόπτω τη σύμβασή μουμε το χειμώνακαι διασπείρομαι σε χώμα.Μια...

Πόσο πολύ σ’ αγάπησα ποτέ δε θα το μάθειςκαλέ που δεν εχάρηκες στα χείλη μου φιλιά.Απ’ τη ζωή μου επέρασες κι αλάργεψες κι εχάθηςκαθώς...

“Όποιος πάψει να ονειρεύται, έχει πάψει και να ζει…Μόνο όποιος πληγώνεται, ζει..” ”Η σκέψη πως μπορούμε να υπομείνουμε το αβάσταχτο είναι ένας από τους λόγους...

“Οι άνθρωποι πλάστηκαν για να βασανίζονται. Κοιτάζουν πως ο ένας θα ξεγελάσει τον άλλον κι όλο περνάει ο καιρός. Μα όταν τα πράγματα σφίξουν...

Πώς με κοιτάζει έτσιΠώς με κοιτάζει έτσιαυτό το άσπρο κομμάτι χαρτίπώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι…Πώς θροΐζει μέσα μουαυτό τον παγωμένο χάρτη στο βυθόπώς...

“Άραγε η βλακεία οδηγεί στην κακία ή η κακία οδηγεί στην βλακεία; -Ούτε το ένα ούτε το άλλο .. Και τα δυο δεν είναι παρά...

Ἀπάνω στὸ τραπέζι εἴχανε στήσει ἕνα κεφάλι ἀπὸ πηλὸ τοὺς τοίχους τοὺς εἶχαν στολίσει μὲ λουλούδια ἀπάνω στὸ κρεβάτι εἴχανε κόψει ἀπὸ χαρτὶ δυὸ σώματα ἐρωτικὰ στὸ πάτωμα τριγύριζαν φίδια καὶ...

“Αχ, είναι δύσκολο να βρεις αυτό το θεϊκό μονοπάτι μέσα σ’ αυτή τη ζωή που κάνουμε, σε τούτη δω την αποβλακωμένη και ανούσια εποχή...

δεν έχω ούτε μια φωτογραφία σουπου να λέει πώς ήσουν πριν να γεννηθείςυπήρχες;δεν υπήρχες;σ’ ονειρεύτηκε η μάνα σου ή σ’ έκλεψεαπό έναν κόσμο που...

«…Πέρασαν ακόμη δύο βδομάδες. Ο Ιβάν Ιλιτς δεν σηκωνόταν από τον καναπέ. Δεν ήθελε να ξαπλώσει στο κρεβάτι – προτιμούσε τον καναπέ. Μόνος, κατάμονος,...