Tag: Ποιήματα

Πώς με κοιτάζει έτσιΠώς με κοιτάζει έτσιαυτό το άσπρο κομμάτι χαρτίπώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι…Πώς θροΐζει μέσα μουαυτό τον παγωμένο χάρτη στο βυθόπώς...

Ἀπάνω στὸ τραπέζι εἴχανε στήσει ἕνα κεφάλι ἀπὸ πηλὸ τοὺς τοίχους τοὺς εἶχαν στολίσει μὲ λουλούδια ἀπάνω στὸ κρεβάτι εἴχανε κόψει ἀπὸ χαρτὶ δυὸ σώματα ἐρωτικὰ στὸ πάτωμα τριγύριζαν φίδια καὶ...

Κάθε φορά που με ρωτάς πού μένω δεν έχω τί να σου απαντήσω. Μέτρα τέσσερα βήματα και λίγο πριν πιάσεις τα κάγκελα δες πού...

δεν έχω ούτε μια φωτογραφία σουπου να λέει πώς ήσουν πριν να γεννηθείςυπήρχες;δεν υπήρχες;σ’ ονειρεύτηκε η μάνα σου ή σ’ έκλεψεαπό έναν κόσμο που...

Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω Άλλα είν’ εκείνα που αγαπώ γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα Στ’ αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ’...

Φαντάζονταν οι άρχοντεςτον ορίζοντα πέραόλο πιο πέρακαινούργιες κατακτήσειςκι έβαζαν πέτρινους φράχτεςνα θυμούνται μέχρι πούη γη τους ανήκειΈπειτα έφτιαξαν χάρτεςνα κοιτάνε από ψηλάτον αιώνιο ύπνο...

Χώρος μέσα στο κενόκαι με βυθίζει η στιγμήστο εσώδερμαστο συνονθύλευμα του κόσμουποτέ ολόκληροςπάντα παρών πάντααπών, προτάσεις που όλο δύουν. Μπαίνω στο σπίτικάθεσαι στην κουζίνακαπνίζεις, δε...

Καημός αλήθεια να περνώ, του έρωτα πάλι το στενόΩσπου να πέσει η σκοτεινιά μια μέρα του θανάτου.Στενό βαθύ και θλιβερό που θα θυμάμαι για...

Περπατούσες αργάΤα βήματα ελαφρά στο μαρμάρινο στρώμαόλο πλησίαζαν και πλησίαζαν εκεί που σε περίμεναστην άκρη του ξύλου και του σίδερουστο βαμβάκι και τα ελατήριαπου...

Μην περιμένεις να σε νιώσωΗ αγάπη που ξέρω εγώΕίναι σκληρή: σε θέλει στη βροχήΚαι όχι με τριπλό πανωφόριΔεν νοιάζεται τι συνέβη στη μέραΜε ποιον...