Tag: ποίηση

Καημός αλήθεια να περνώ, του έρωτα πάλι το στενόΩσπου να πέσει η σκοτεινιά μια μέρα του θανάτου.Στενό βαθύ και θλιβερό που θα θυμάμαι για...

Περπατούσες αργάΤα βήματα ελαφρά στο μαρμάρινο στρώμαόλο πλησίαζαν και πλησίαζαν εκεί που σε περίμεναστην άκρη του ξύλου και του σίδερουστο βαμβάκι και τα ελατήριαπου...

Μην περιμένεις να σε νιώσωΗ αγάπη που ξέρω εγώΕίναι σκληρή: σε θέλει στη βροχήΚαι όχι με τριπλό πανωφόριΔεν νοιάζεται τι συνέβη στη μέραΜε ποιον...

Όταν μιὰν άνοιξη χαμογελάσειθα ντυθείς μία καινούργια φορεσιάκαι θα ῾ρθείς να σφίξεις τα χέρια μουπαλιέ μου φίλε Κι ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσειςμα...

Δεν θα ήθελα να πιστέψω ότι σκάλιζα τον αέρα με τη σμίλη του πάθους μου. Δεν θα ήθελα να πιστέψω ότι έγραφα στο νερό, αλλ’ αντίθετα, πως δούλευα πάνω σε μιάν...

Απελπισία δε θα νιώσεις όσο τ’ αστέρια σαν μικρές φωτιές καίνε τις νύχτες. Όσο το βράδυ ήσυχα απλώνει τη δροσιά του κι η λάμψη του ήλιου χρυσίζει το...

Η επιτυχία είν’ πιο γλυκιάγια εκείνους που αποτύχαν –το νέκταρ εκτιμούν σωστάφαρμάκι όσοι γευτήκαν. Ο πορθητής που τον υμνούνκραυγές ουρανομήκειςδεν νιώθει τόσο καθαράτη σημασία της...

Δε σ’ αγαπώ σαν να ‘σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι, σαΐτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν: σ’ αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα, μυστικά,...

Είναι βαρύς ο αγέρας σαν μολύβιΦωνάζω, φωνάζω, φωνάζωΕλάτε γρήγορα σας φωνάζωΝα λειώσουμε το μολύβιΚάποιος μου λέειΦωτιά θα πάρεις απ’ την ίδια σου φωνήΘα γίνεις...

Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν:«Μετανάστες».Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,λεύτερα να διαλέξουμε...