Tag: ποίηση

Κλείσε το παράθυρο μη βλέπουν οι γειτόνοι,και την πόρτα σφάλισε και σβήσε το κερί,η αγκαλιά μου επύρωσε, σαν τη φωτιά, και λιώνει,για σφιχταγκαλιάσματα κι...

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου.Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,Και να σου λέω πόσο πολύ...

Άγριες νύχτες — Άγριες νύχτες!Αν ήμασταν μαζίΓια μας οι άγριες νύχτεςΘα ‘ταν μόνο χλιδή! Ανώφελος — ο αγέρας —Σαν βρει η Καρδιά λιμάνι —Πέταξε την...

νομίζω ήτανε κορίτσιόχιξέρω πως ήτανε κορίτσι και νομίζω πως θα μου ‘μοιαζε πολύγεμάτο πρόσωπο, μάτια καστανοπράσινα και καστανά μαλλιά τόσα πολλά που θα μπορούσα...

Κανείς δεν υποπτεύεται τα απτά Εκείνη την καταχνιά που αξημέρωτα στα πρόσωπα κατακάθεται και γεμίζει τους πόρους σε σκοτεινές διαδρομές εντός της σάρκας. Ξημέρωμα στο ξημέρωμα Εκμαγεία γίνονται τα πρόσωπα Κανείς δεν κατηγορεί τα...

Θα σε κεντούν με λόγχες να ξυπνάς, το στόμα σφραγισμένο με κερί να μη φωνάξεις, και θα σε κρύβουν με βαριά υφάσματα και με νερά, στον...

Γυμνός, Iούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ’ ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου που το...

“- Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ’ το πλήθος.Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήτανστ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο όταν τουμιλήσαμε. Και τώρα...

Εγώ τους είδα -λέει- τους δύο διαρρήκτες πίσω απ΄τιςγρίλιεςνα παραβιάζουν την απέναντι πόρτα -δε φώναξα διόλουείχε φεγγάρι. Φαίνονταν καθαρά τ΄αντικλείδια τουςκαι τα στολίδια του...

Τὸν δ᾿ ἄνευ λύρας ὅμως ὑμνωδεῖ θρῆνον Ἐρινύος αὐτοδίδακτος ἔσωθεν θυμός, οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ, 990 επ. «Φαίνεται ο Κάβο – Γάτα…», μου είπε ο καπετάνιος δείχνοντας...