Tag: ποίημα
ΕΚΑΒΗ- Σίσσυ Δουτσίου
«όλοι εν τέλει είναι δούλοι στην τύχην και στην στερρὰν ἀνάγκην» Ευριπίδης
Ο πόλεμος έγινε όργανο στο ανθρώπινο σώμα.
Τα παλάτια της Τροίας λεηλατήθηκανσαν φίδια άλλαξαν...
Φως και σκιά
Άραξε στον διαφορετικό αυτό κόσμοή σεργιάνισε στο σαλόνι του ουρανούΑκολούθησέ με, θα σε πάρω εκείκαι θα σε μυήσω τριγύρωκαι θα σου δείξω τα μυστικά...
Μάτια στη μεγάλη πόλη
Όταν στη δουλειά πηγαίνεις
Νωρίς κάθε πρωί
Στον σταθμό όταν περιμένεις
Με τις έννοιες σου μαζί
Τότε σου δείχνει η πόλη
Σαν την άσφαλτο λεία
Πρόσωπα εκατομμύρια
Στων ανθρώπων την χοάνη.
Δυο...
Κατερίνα Γώγου (1940 – 1993) – [ΠΑΕΙ. ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ]
Πασίγνωστη σαν επαναστάτρια – θρύλος, (συνήθως εξ ακοής και/ή λόγω μόδας), λιγότερο γνωστή για το σπαραγμό και το αυτοκαταστροφικό αδιέξοδο των στίχων της
Πάει. Αυτό...
Βύρων Λεοντάρης (1932 – 2014) – Η ΟΜΙΧΛΗ ΜΠΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ
Υπαρξιακός, ανθρωπιστής, απροσδόκητος, στο μεταίχμιο μεταξύ μοντέρνου και παραδοσιακού στίχου
Η ΟΜΙΧΛΗ ΜΠΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ
Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι
κι όσα για σένα είχες...
Νίκος – Αλέξης Ασλάνογλου (1931 – 1996) – ΕΡΕΙΠΙΟ ΑΠ΄ ΤΑ...
Λυρισμός, εσωστρέφεια, δύσκολη ζωή και τελικά «Δύσκολος θάνατος»
ΕΡΕΙΠΙΟ ΑΠ΄ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ
Ερείπιο απ’ τα ναρκωτικά του ήλιου έρχεσαι
ν’ αποτελειώσεις την παλιά συνομιλία
να με ξεπλύνεις απ’...
Μάριος Χάκκας (1931- 1972) – ΜΥΡΤΩ ΣΤΗ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΛΙΑΚΑΔΑ, ΙV
Επίσης γνωστότερος για το μείζον πεζογραφικό του έργο, που συνδύαζε (αυτο)σάτιρα, κριτική προς την Αριστερά και γνώση του επελαύνοντος καρκίνου
ΜΥΡΤΩ ΣΤΗ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΛΙΑΚΑΔΑ, ΙV
Μυρτώ...
Άρης Αλεξάνδρου (1922 – 1978) – Η ΑΝΑΜΜΕΝΗ ΛΑΜΠΑ
Πολύ περισσότερο γνωστός από «Το κιβώτιο», το κορυφαίο ελληνικό μεταπολεμικό μυθιστόρημα
Η ΑΝΑΜΜΕΝΗ ΛΑΜΠΑ
Εσείς που υπακούτε σε κυβερνήσεις και Π. Γ.
σαν τους νεοσύλλεκτους στο σιωπητήριο
θ’...
ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ- Γιάννης Ζελιαναίος
Αυτό το ποίημα είναι για σέναπου τρελαίνεσαι πριν πέσεις στο κρεβάτικαι μουρμουράει η γυναίκα σου για τους απλήρωτους λογαριασμούςκαι τρελαίνεται η μάνα σου για...
Μίλτος Σαχτούρης (1919 – 2005) – Η ΣΚΗΝΗ
Αφομοιωμένος υπερρεαλισμός και συμβολισμός, βαθύς ανθρωπισμός, πυκνότητα στα όρια της αναγνωστικής διακριτικότητας
Η ΣΚΗΝΗ
Ἀπάνω στὸ τραπέζι εἴχανε στήσει
ἕνα κεφάλι ἀπὸ πηλὸ
τοὺς τοίχους τοὺς εἶχαν στολίσει
μὲ...