Tag: ποίημα

Τι παράξενη μοίρα αυτή να μηνπαίρνομε είδηση ότι βρισκόμαστεστους αντίποδες του εγώ και του εσύ αφού μαζί περάσαμε ολόκληρη ζωήαπ’ την καλή και την ανάποδη...

I.  Πάντοτε νύχτα ταξιδεύουν τα μεγάλα χαίρε, τα έχε γεια, καλότυχοι οι νεκροί που ξαγρυπνάνε, τις κορυφές, τ’ ακροκεραύνια περιπλέοντας, τις λόχμες μιας απύθμενης υπνολαλίας, κι όπως λιοντάρι στα...

Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω. Σου δέομαι: κρύψου· γίνε αόρατη για όλους· ορατή μόνο σ᾿ εμένα· καλυμμένη απ’...

Ερείπιο απ’ τα ναρκωτικά του ήλιου έρχεσαι ν’ αποτελειώσεις την παλιά συνομιλία να με ξεπλύνεις απ’ την περασμένη άνοιξη Κατεδαφίζονται τα καλοκαίρια στη σειρά όσο παλιώνω The post “Ερείπιο...

Ξέρω πως θα ‘ρθει και δε θα ‘μαι όπως είμαι,να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου.Μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,εκεί που υψώνομαι...

«όλοι εν τέλει είναι δούλοι στην τύχην και στην στερρὰν ἀνάγκην» Ευριπίδης Ο πόλεμος έγινε όργανο στο ανθρώπινο σώμα. Τα παλάτια της Τροίας λεηλατήθηκανσαν φίδια άλλαξαν...

Άραξε στον διαφορετικό αυτό κόσμοή σεργιάνισε στο σαλόνι του ουρανούΑκολούθησέ με, θα σε πάρω εκείκαι θα σε μυήσω τριγύρωκαι θα σου δείξω τα μυστικά...

Όταν στη δουλειά πηγαίνεις Νωρίς κάθε πρωί Στον σταθμό όταν περιμένεις Με τις έννοιες σου μαζί Τότε σου δείχνει η πόλη Σαν την άσφαλτο λεία Πρόσωπα εκατομμύρια Στων ανθρώπων την χοάνη. Δυο...

Πασίγνωστη σαν επαναστάτρια – θρύλος, (συνήθως εξ ακοής και/ή λόγω μόδας), λιγότερο γνωστή για το σπαραγμό και το αυτοκαταστροφικό αδιέξοδο των στίχων της Πάει. Αυτό...

Υπαρξιακός, ανθρωπιστής, απροσδόκητος, στο μεταίχμιο μεταξύ μοντέρνου και παραδοσιακού στίχου Η ΟΜΙΧΛΗ ΜΠΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι κι όσα για σένα είχες...