Το καλοκαίρι του 1843, η Αθήνα αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα από σμήνη ακρίδων σε συνδυασμό με έντονη λειψυδρία. Η ξηρασία επηρέασε ποτάμια, φρέατα και πηγάδια, χαμηλώνοντας δραστικά την υδροδότηση της πόλης και ευνοώντας την αναπαραγωγή των ακρίδων. Οι τοπικές αρχές, απελπισμένες, «επικηρύξαν» τις ακρίδες: κάθε νεκρή ακρίδα αποζημιωνόταν με 20 λεπτά (δραχμής), με αποτέλεσμα δημότες να συλλέξουν και να καταστρέψουν…
