Να μη λύνονται ούτε να τελειώνουν ποτέ οι κρυφές διηγήσεις, να γυρίζουν τα πρόσωπα καθαρμένα απ’ τη μνήμη, και το αίσθημα
πάντα να κρατεί τα ιστία, όπως πλόες που ήταν να γίνουν, και
ενάντια βουλή τους ματαίωσε, ή τα ιστία ανύπαρκτα, πιθανόν και
τα σκάφη.
(Να μη λύνονται ούτε, Τζένη Μαστοράκη, από την ποιητική συλλογή Μ’ ένα στεφάνι φως, εκδόσεις Κέδρος)
Ένα ηλιόλουστο απόγευμα στις αρχές Αυγούστου, στη φιλόξενη και…
