Κάποιες ιστορίες τις λες με πόνο καρδιάς και δυσκολεύεσαι να τις τελειώσεις γιατί οι λέξεις βαραίνουν και βγάζουν απο μέσα σου όλα τα ευγενή συναισθήματα σου.
Στο χωριό Βουνί έχω ένα μικρό εξοχικό γεμάτο με γλυκιές αναμνήσεις. Εκεί μεγάλωσαν τα παιδιά μου και κάθε τόσο πηγαίναμε με την οικογένεια να περπατήσουμε και να ξεσκάσουμε από τις τρελούς ρυθμούς της πόλης. Γελαστοί και πρόσχαροι άνθρωποι, μας καλωσορίζουν και μας κερνούνε…
