Μία χούφτα ανθρώπων, που δεν έφυγαν ποτέ από τα σπίτια τους, κρατούν ζωντανά με νύχια και με δόντια, τα Μαρωνίτικα χωριά. Οι εγκλωβισμένοι άνθρωποι του Κορμακίτη και της Καρπάσιας, που παρέμειναν στον τόπο που γεννήθηκαν, με την αγάπη για το χωριό τους να γιγαντώνεται, με μόνη τους έγνοια να μην χαθούν τα χωριά τους. Ο φόβος για το μέλλον του χωριού τους είναι διάχυτος. Ο πόνος της ψυχής τους για τη γη που μεγάλωσαν, την οποία δεν θέλουν να δουν να χάνεται,
