Μετά την απόφαση της θανατικής ανακρίτριας, Ντόριας Βαρωσιώτου, που αποδέχθηκε την μαρτυρία της εμπειρογνώμονα της οικογένειας, η οικογένεια ξέσπασε. Φώναζε «άξια» και «μπράβο» στη δικαστή. Δεν υπήρχαν κλάματα. Υπήρχε ικανοποίηση, υπήρχε χαρά. Τι τραγικό! Χαρά ναι! Όχι γιατί δολοφονήθηκε ο Θανάσης, αλλά γιατί μετά από 19 χρόνια αποδείχθηκε αυτό που φώναζε από την πρώτη μέρα η χαροκαμένη μάνα. Πως το παιδί της δολοφονήθηκε και δεν αυτοκτόνησε. Μα ολόκληρο το σύστημα στάθηκε απέναντι της, επιμένοντας πως πρόκειται για μια μάνα που έχασε τα λογικά της και δεν αποδέχεται πως ο γιος της έθεσε μόνος του τέρμα στη ζωή του.
