«Η ιστορία που έχει χαραχτεί στο μυαλό μου, ήταν μια συγκεκριμένη τετραμελής οικογένεια, η οποία δεν είχε τη δυνατότητα να έχει ψυγείο, γκάζι και κρεβάτια, με αποτέλεσμα να κοιμούνται στο έδαφος. Το πιο λυπηρό όμως, ήταν τα παιδιά τους που ήταν οκτώ με δέκα χρονών, ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι. Θυμάμαι το κοριτσάκι όπου φορούσε μια φούστα πάρα πολύ κοντή και όταν ρώτησα διακριτικά τον πατέρα, γιατί φοράει τόσο κοντή φούστα, μου είπε ‘αφού δεν έχουμε άλλα ρούχα και τη φορά τρία χρόνια’.
