Η αναζήτηση ευθυνών για τη αποτυχία του κομματικού συστήματος της Κύπρου στις Ευρωεκλογές δεν φαίνεται να αγγίζει τόσο πολύ τα πρόσωπα, όσο ενδεχομένως να γινόταν υπό άλλες περιστάσεις. Παρόλο που αναπτύσσεται μουρμούρα για τον τρόπο που λειτούργησαν οι ηγεσίες, σε άλλα κόμματα περισσότερο και σε άλλα λιγότερο, ενόσω εξελίσσονται οι συνεδρίες των συλλογικών τους οργάνων δεν φαίνεται ότι η έμφαση βρίσκεται στους χειρισμούς τους, με τον ίδιο τρόπο που ενδεχομένως να βρισκόταν αν είχαν απώλειες μόνο μερικοί και όχι όλοι και δεν υπήρχε η αίσθηση μιας συλλογικής ήττας.
