Οι Ιούληδες μας είναι γεμάτοι μαύρο. Μαυροφορεμένες μορφές, μαυρισμένες καρδιές, μαύρο φόντο να πλαισιώνει τις τραγωδίες μας.
Οι Ιούληδες μας είναι γεμάτοι τρόμο. Τρομακτικό ήχο του πολέμου, τρομακτικό ξεριζωμό, τρομακτικό κενό.
Οι Ιούληδες μας είναι γεμάτοι εκρήξεις. Εκρήξεις του εισβολέα, εκρήξεις πολεμικού υλικού, εκρήξεις θυμού.
Η τραγωδία συνεχώς βρίσκει τρόπο να ανανεώνεται και τον Ιούλη του 2011 άλλη μια έκρηξη έσεισε τις ψυχές μας. Μα αυτή ήταν διαφορετική, επειδή έγινε εν καιρώ ειρήνης. Κυρίως όμως επειδή μπορούσε να αποτραπεί και επειδή για αυτήν μπορούσαν να ειπωθούν συγνώμες και δεν συνέβη κανένα από τα δύο.
