«Όταν γινόταν η διαδικασία της αναγνώρισης ήταν όλο το δράμα. Να μπαίνεις σε μία αίθουσα και να περπατάς ανάμεσα σε ένα ποδαράκι, ένα χεράκι, ένα κεφαλάκι, ένα κάρβουνο. Να μην ξέρεις ποιος είναι και να ψάχνεις απεγνωσμένα να βρεις τον άνθρωπό σου, για να τον θάψεις, όπως του πρέπει. Τελικά τον βρήκαμε, σε άσχημη κατάσταση, αλλά τον βρήκαμε και τον θάψαμε. Ήταν η πρώτη κηδεία που έγινε. Τον θάψαμε εδώ στην Αθήνα, αλλά επειδή η επιθυμία του ήταν να θαφτεί στην Κύπρο,
