Πρώτα ήταν οι φλόγες. Και ο τρόμος, ο πανικός, ο αποτροπιασμός. Η αίσθηση του αβοήθητου. Για αυτούς που έφευγαν και για αυτούς που έβλεπαν. Η φωτιά έκαιγε, η αγωνία μεγάλωνε. Και μέσα σε αυτές τις φλόγες, σε αυτό τον τρόμο, σε αυτό τον πανικό ο κόσμος έπιασε τους δρόμους και τις κουτάλες. Άνοιξε την πόρτα του και την καρδιά του. «Είμαστε μια ομάδα δέκα άτομα, να πάμε να βοηθήσουμε». «Ερκούμαστε πάνω τωρά με τις τσάππες». «Ε παιθκιά, έχω…
