«Επεράσαμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στα τσιατίρκα μας. Ήντα πον να κάμουμε; Νιώθουμε μαράζι τζιαι λύπη μακριά που το σπίτι μας». «Το μωρό μου το μιτσί είπε μου “μάμμα δεν θα πάμε στα σπίτια μας; Θέλω το καρεκλί μου και την κούκλα μου” και έκλαιγε». «Είμαστε που την ωραία Μηλιά της επαρχίας Αμμοχώστου που τη στερούμαστε σήμερα, που γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά». «Με το 1975 εύχομαι να γίνει ειρήνη, να πάμε στα σπίτια μας, να είμαστε αγαπημένοι».
Αυτές ήταν λίγες περιγραφές από εκείνους τους ανθρώπους που μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τη ζωή που είχαν φτιάξει στα χωριά τους και με ελάχιστα από τα υπάρχοντά τους,
