Η Μαρία Λαζαρίδου περιγράφει λεπτό προς λεπτό τις στιγμές που έζησε από τη στιγμή που συγκρούστηκε η αμαξοστοιχία μέχρι και όταν άνοιξε τα μάτια της νοσοκομείο.
«Άνοιξα τα μάτια. Ήμουν πεσμένη κάτω στον διάδρομο. Δεν ήξερα που βρισκόμουν. Σηκώθηκα. Κοίταξα δεξιά και αριστερά. Σκοτάδι. Καπνός και φωτιά κοντά. Άνθρωποι χτυπημένοι και εγκλωβισμένοι. Φωνές και ουρλιαχτά. Βλέπω τη μαμά μου. Η μικρή μου όμως λείπει. Δεν είναι πια στην αγκαλιά μου», αναφέρει.
«Θέλω να ευχαριστήσω όλους εκείνους που μας βοήθησαν εκείνο το βράδυ»
«Προσπαθώ να ανέβω αλλά γλιστράω.
