Μόλις ο κόκκινος μαρκαδόρος κυκλώσει τον ένατο μήνα του χρόνου, ακούγεται από το βάθος το γνωστό, βαρετό και χιλιοειπωμένο πια, «τα κεφάλια μέσα». Η μετάβαση από το καλοκαίρι σε κάτι που μοιάζει, αλλά δεν είναι καλοκαίρι (ελληνικό φθινόπωρο, ένα καλό ανέκδοτο), υποτίθεται ότι μας βάζει σε μία σειρά όσο εμείς, δημιουργώντας ένα μικρό ρήγμα στο χρόνο, γυρίζουμε πίσω σε καταστάσεις διαφορετικές, λιγότερο αυτοματοποιημένες και περισσότερο, ας πούμε, ανέμελες -πόσα κλισέ να χωρέσουν σε μία παράγραφο; Με λίγα λόγια, αντί να εργαζόμαστε σκληρά,
