Ο Θανάσης Βαλτινός ήταν η φωνή που ήξερε να σκάβει βαθιά στις πιο σκοτεινές μας γωνιές και να μας ανοίγει πληγές για να τις κάνει ιστορίες. Η γραφή του μοιάζει σαν ένα μαχαίρι που δεν το πιάνεις ποτέ απλά – κάθε λέξη έμπαινε κάτω από το δέρμα, έκαιγε και πονούσε, θύμιζε ότι είμαστε απόγονοι από ψυχές που βασανίστηκαν, αγάπησαν, πείσμωσαν. Κι όταν η πνοή του Βαλτινού έσβησε, κάτι ένιωσα να λείπει απ’ τον αέρα μας.
Δεν ήταν ένας ακόμα συγγραφέας.
