Η πρώτη σου ενστικτώδης κίνηση είναι να δεις τι συνέβη, να κολλήσεις τα μάτια σου στην οθόνη – μιλάει η περιέργεια, ανθρώπινο και κατανοητό είναι. Αν κάτσεις όμως και συνειδητοποιήσεις τι είναι αυτό που βλέπεις, πως δηλαδή αυτά είναι τα τελευταία δευτερόλεπτα της ζωής 57 ανθρώπων και ενός ψυχικού (ή και σωματικού) τραύματος που δεν θα κλείσει ποτέ για πολύ περισσότερους, θες να στρέψεις το βλέμμα αλλού, μακριά. Όχι από αδιαφορία. Από απόγνωση, από την ισχύ του σοκ.
Ένα χρόνο μετά τη φριχτή τραγωδία στα Τέμπη,
