Κάναμε, όλοι ή σχεδόν, ένα λάθος όταν τελείωσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι. Βιαστήκαμε να ρίξουμε τίτλους τέλους, να πούμε τι είδαμε, τι δεν είδαμε, να συμφωνήσουμε, να διαφωνήσουμε και μετά γρήγορα, καταναλωτικά και άγαρμπα να «πάμε γι’ άλλα». Όσοι ωστόσο κατάφεραν και έμειναν πιστοί το πνεύμα εκείνων των ημερών που περιμέναμε πώς και πώς τι θα κάνουν ο Μίλτος Τεντόγλου, ο Μανόλο Καραλής και τα άλλα παιδιά, δεν το μετάνιωσαν καθόλου. Γιατί αυτό που ακολούθησε, ήταν επιπλέον δράση αθλητισμού υψηλού επιπέδου.
