Βρισκόμαστε κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Στην Πέμπτη Δημοτικού η αφεντιά μου.Μας έβαλε ο δάσκαλος εργασία στο σπίτι. Πρωτοποριακά πράγματα. Να μιλήσουμε λέει μ’ έναν ήρωα του ’40 και να γράψουμε έκθεση.
Και πού να τον βρεις τον ήρωα; Παραγγελία να κάνεις; Ο μπαμπάς μου ήταν 10 χρόνων το ’40, πώς να τον παρουσιάσω για ήρωα; Απελπισία. Ώσπου η μητέρα μου έριξε την ιδέα: “Γιατί δεν μιλάς με τον θείο Μιχάλη; Αυτός πολέμησε στην Αλβανία για τα καλά”.
